having just returned from a 4-day trip to Chicago where I attended the BlogHer ’09 conference, an annual coming-together of women who blog, I want to sort my experiences into three categories: things That Exceeded My Expectations, things That met my Expectations, and things That Underwhelmed Me. hier gaat:
Things That Exceeded My Expectations
– Mijn houding. I expected a lot more awkwardness from myself, and a lot more moments of self-doubt when I introduced myself to people. less ability to smile at strangers. Instead, I was friendly and generous with the hugs. Go me.
– De mensen. I was a virgin to consummating online friendships and I made an effort to attach faces (and bodies) to some of the names I know from blogging and tweeting. I have known Alma and Lisa by means of email and blogs for three years; meeting them in person was my a lot of spectacular highlight. I am still smiling when I think about the time spent with each of them. And, I loved connecting with the chicks from Today’s Mama, Mayberry Mom, Amelia Sprout, BostonMamas’ Christine, Marie from Make and Takes, BabyCheapskate Angie, and mucho more. I certainly will gush a lot more about these if you ask me in person.
– awareness of our blog and book. I anticipated meeting fewer people who are familiar with Les Rookie Moms. Debbie from Mamanista was especially generous with sharing how our book inspired her, and Amy said that when people ask her “What do I DO on maternity leave?” she always says, “Read this book.” ZO LEUK!
– The method Party. I have been working part-time in the method office in San Francisco with their brand communication team. We thought of a small cocktail party at BlogHer that would allow some people against dirty to meet Rachel and Anna from method in a low-pressure drop-by suite setting. I was thrilled with the action and the party. bloggers heart method. Wist jij dit?
– De swag. There’s no question that seeding product with bloggers is likely to spread word of mouth for that product. We have big mouths and like to use them to influence others. The number of companies who jumped on the opportunity to get their products in our fast-typing little hands was astounding. And, specifically, the team behind the Social Luxe party set up a mind-blowing collection of goodies for us to take home. If you’re not jealous, you must be.
– The Sheraton. very fast elevators, very comfortable bed linens, and a very generous water flow in the shower.
– real conversations with real people. I tend to judge whether or not I can be pals with someone based on how much make-up and hair product they are wearing (Very little is the acceptable amount), so I was attracted to some amazing chicks from Portland, Gina and Katherine. Danielle was the cutest pregnant person serving cheeseburgers. Tracey Clarke is like an old BlogHer pal at this point. I hung with Mike, sharing water and not dancing together at a party. Wild times. Susan Wagner shared her current work/life situation with us at a cocktail party and then later, at the airport debriefed on the whole conference. An unexpected pleasure at 7.30 am on a Sunday morning.
Things That met My Expectations
– My packing job. I had enough clothes, shoes, and accessories to wear each day, and not too lots of that I felt silly for over packing. I will award myself a travel merit badge because I haven’t accomplished this delicate balance too lots of times.
– The conference keynotes. terrific job with the jumbotrons, BlogHer, because we could really see the readers in the community keynote, which was a treat. The content was pretty good throughout. The community keynote featured inspiring writing, but frankly it went on too long. I think fifteen contributors would have been nice.
– a lot of of the panel sessions. I would like to see the bar raised higher for the both the panelists and moderators. several were not as prepared or professional as I expect them to be. I’ll echo Susan’s request that the moderator works harder to control the content and not let the talkative audience derail the subject at hand. I also want to voice Lynn’s idea that greater emphasis on writing would be a good direction for BlogHer. Ironic, isn’t it, that there is a session on search Engine Optimization, but not on What Makes a good blog Post? There is a session on brands and Bloggers, but not on good blogger Etiquette: Appreciating Your Readers.
– The shapewear. I wore a Yummie Tummie tank top, as an experiment. It was given to me by the creative girls collective in buy to allow me to be a brand ambassador for Yummie Tummie. (See, aren’t they clever?) This non-binding undergarment gave me a gentle squeeze around my torso that would have made my profile appear a tad slimmer than it really is had I been wearing a a lot more fitted top. The great thing is that the squeezy part goes down pretty low, holding in the loose skin my 82 weeks of (total) pregnancy has gifted me, and the very bottom of thiS tanktop is t-shirtmateriaal, dus als ik wilde dat het er laag uitzag, had ik die keuze. (Als u geïntrigeerd bent, sta mij dan toe een kortingscode te delen.)
Dingen die me hebben onderwond
– Tim Gunn’s advies. Ik kreeg de kans om Tim Gunn te ontmoeten, wat ik zeer op prijs stal. Hij was lief, net zoals hij op tv verschijnt. Toen ik hem om een idee vroeg voor mijn blog over mode voor moeders, met name: “Wat moet er deel uitmaken van het uniform van elke moeder?”, Erkende hij dat mama’s troost nodig hebben en het vermogen om wendbaar te zijn. “OK, hij snapt het,” dacht ik, in de hoop dat hij dit zou veranderen in een modieus inzicht, zoals leggings onder een tuniek of jurk of een alternatief voor zweetpak dat niemand zal verlichten. “Wasbaar,” zei hij. “Alles moet wasbaar zijn.” Eh, eerlijk gezegd? Dat is niet inspirerend. Raad eens wie zijn uiterlijk heeft gesponsord? Ik blijf gewoon bij zijn top tien lijst als mijn referentiepunt.
– De swag. De obsessie met de swag was een beetje te veel. Tegen het einde van dag 2 werd ik gemaakt met het horen ervan. Ik stond in de lift met een groep jonge bloggers, armen vol swag, praten over swag. Terwijl ik naar hun gesprek luisterde, wou ik dat het zou stoppen. Er was een vakantie -familie in de lift bij ons. Ik schaamde me voor het swag-gerelateerde gesprek dat plaatsvond voor deze charmante familie. Ik vroeg de moeder of ze dacht dat haar dochter, ongeveer vijf jaar oud, de roze boa zou willen die ik om mijn nek droeg. Ze vertelde me dat haar dochter er dol op zou zijn. Ik gaf de BOA weg en verliet de lift, probeerde dat vuile, schuldige gevoel uit mijn lichaam te verwijderen en afstand te nemen van het evenement.
-Mijn vermogen om in te slapen. Hoewel het tijdsverschil van twee uur en het ontbreken van kinderopvangtaken me moeten hebben aangemoedigd om te slapen tot 10.00 uur Central Time Zone, was ik om 6.00 uur twee van de drie dagen en 7.30 uur op een dag wakker. Doe de wiskunde en vraag jezelf af waarom ik niet in staat was om na 5.30 uur op de klok van mijn lichaam te slapen. Ik weet het niet, maar dit was duidelijk een gemiste kans om wat slaap te krijgen die niet mogelijk is in mijn huis.
-Ragu gesponsorde lunch. Wat kan ik zeggen? Ik ben zowel een voedselsnob als een merk Snob in verpakte-goederen, en Ragu is niet in lijn met een van deze oneerlijke vooroordelen. Mogen de harten en buiken van die bloghers met veel meer democratische smaakpapillen zijn gewonnen door de extra grote porties kip Parmezaanse kaas bereid met Ragu. Volgend jaar, laat het ook zijn, alsjeblieft.
Eerlijk of oneerlijk, dit is mijn recensie van Blogher 09. En nu voor de foto’s>
No Responses