Was je voorbereid op het moederschap?

Ik ging onlangs zitten met schrijver Lisen Stromberg om moederschap, feminisme, werk en andere grote, belangrijke onderwerpen te bespreken. Wie zei wat op Facebook die week nooit eens uit mijn mond kwam tijdens het uur dat we samen doorbrachten, dus dat was verfrissend. Maar ze stelde me ook enkele vragen die ik mezelf nooit had gesteld.

Door me te interviewen over mijn reis van girlhood naar moederschap, raakte ze iets aan waar ik nog niet veel aan had gegeven. Heeft mijn moeder me voorbereid op een carrière? Absoluut. Heeft mijn moeder me voorbereid op het moederschap? Um. Huh?

Mijn moeder en stiefmoeder (en papa) hebben allemaal gemodelleerde positieve relaties, klagen van genegenheid en enthousiaste bereidheid om alles te doen wat voor een kind moet worden gedaan, van het bereiden van eindeloze mac en kaas tot het organiseren van creatieve verjaardagsfeestjes tot het doornemen van lange gymnastiek die ontmoet. Dus op die manier, ja.

Heb ik het moederschap gezien als een rol waarvoor ik studeerde? Nee.

Eerlijk gezegd voelde ik me niet onvoorbereid voor het moederschap. Ik voelde me erg voorbereid, gepland en klaar. (Dat betekent niet dat ik trouwens borstvoeding gemakkelijk vond.) Op de een of andere manier had ik niet overwogen wat er elke dag om 7 uur zou gebeuren zodra mijn zwangerschapsverlof voorbij was. Ik had geen duidelijk beeld van het leven met de baby. Toen ik me eindelijk besefte dat mijn baby de hele dag rond zou gaan liggen, niet weten hoe hij zichzelf moest voeden of woorden moest gebruiken, was de eerste keer dat ik het moederschap van het thuis begreep. Het was niet iets dat ik had zien opgroeien, noch streefde als een jonge werkende volwassene.

Waar mijn moeder me zeker op voorbereidde, was verantwoordelijk zijn voor mezelf. Om te werken, te bewaren en verstandig uit te geven. Om voor mijn lichaam te zorgen. Om mezelf te omringen met goede vrienden, mentoren te vinden, te leren op het werk, te voorkomen dat parkeertickets worden, gebruik je anticonceptie, presenteer ik mezelf goed aan de buitenwereld. Is er een meer specifieke manier waarop ze me had kunnen voorbereiden om voor iemand anders te zorgen?

Ik weet dat iedereen een andere ervaring heeft. Denk je dat je familie je zo veel op het moederschap heeft voorbereid als voor andere aspecten van de volwassenheid? Ben je van plan om je kinderen voor te bereiden op ouderschap? Of is dat zelfs mogelijk?

Foto van mijn moeder knijpt mijn schoenen, van mijn bruiloft: Kirsten Hepburn